ਹਨੂਮਾਨ ਚਾਲੀਸਾ (ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ)

।। ਦੋਹਾ ।।

ਸ਼੍ਰੀਗੁਰੁ ਚਰਣ ਸਰੋਜ ਰਜ, ਨਿਜਮਨ ਮੁਕੁਰੁ ਸੁਧਾਰਿ।

ਬਰਨਉਂ ਰਘੁਬਰ ਬਿਮਲ ਜਸੁ, ਜੋ ਦਾਯਕ ਫਲ ਚਾਰਿ।।

ਬੁਦ੍ਧਿਹੀਨ ਤਨੁ ਜਾਨਿਕੇ, ਸੁਮਿਰਔਂ ਪਵਨ-ਕੁਮਾਰ।

ਬਲ ਬੁਧਿ ਵਿਦਿਆ ਦੇਹੁ ਮੋਹਿਂ, ਹਰਹੁ ਕਲੇਸ ਬਿਕਾਰ।।

।। ਚੌਪਾਈ ।।

ਜੈ ਹਨੁਮਾਨ ਗਿਆਨ ਗੁਣ ਸਾਗਰ

ਜੈ ਕਪੀਸ਼ ਤਿਹੁਂ ਲੋਕ ਉਜਾਗਰ

ਰਾਮ ਦੂਤ ਅਤੁਲਿਤ ਬਲ ਧਾਮਾ

ਅੰਜਨਿ ਪੁਤ੍ਰ ਪਵਨਸੁਤ ਨਾਮਾ

ਮਹਾਬੀਰ ਬਿਕ੍ਰਮ ਬਜਰੰਗੀ

ਕੁਮਤਿ ਨਿਵਾਰ ਸੁਮਤਿ ਕੇ ਸੰਗੀ

ਕੰਚਨ ਬਰਨ ਬਿਰਾਜ ਸੁਬੇਸਾ

ਕਾਨਨ ਕੁੰਡਲ ਕੁੰਚਿਤ ਕੇਸਾ

ਹਾਥ ਬਜਰ ਔਰ ਧਵਜਾ ਬਿਰਾਜੈ

ਕਾਂਧੇ ਮੂਂਜ ਜਨੇਉ ਸਾਜੈ

ਸ਼ੰਕਰ ਸੁਵਨ ਕੇਸਰੀ ਨੰਦਨ

ਤੇਜ ਪ੍ਰਤਾਪ ਮਹਾ ਜਗਵੰਦਨ

ਵਿਦਿਆਵਾਨ ਗੁਣੀ ਅਤਿ ਚਾਤੁਰ

ਰਾਮ ਕਾਜ ਕਰਿਬੇ ਕੋ ਆਤੁਰ

ਪ੍ਰਭੁ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸੁਨਿਬੇ ਕੋ ਰਸਿਆ

ਰਾਮ ਲਖਨ ਸੀਤਾ ਮਨ ਬਸਿਆ

ਸੂਕਿਸ਼ਮ ਰੂਪ ਧਰਿ ਸਿਯਹਿਂ ਦਿਖਾਵਾ

ਬਿਕਟ ਰੂਪ ਧਰਿ ਲੰਕ ਜਰਾਵਾ

ਭੀਮ ਰੂਪ ਧਰਿ ਅਸੁਰ ਸੰਹਾਰੇ

ਰਾਮਚੰਦ੍ਰ ਕੇ ਕਾਜ ਸੰਵਾਰੇ

ਲਾਏ ਸੰਜੀਵਨ ਲਖਨ ਜਿਯਾਏ

ਸ਼੍ਰੀ ਰਘੁਬੀਰ ਹਰਸਿਹਿ ਉਰ ਲਾਏ

ਰਘੁਪਤਿ ਕੀਨੀ ਬਹੁਤ ਬਡ਼ਾਈ

ਤੁਮ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯ ਭਰਤਹਿ ਸਮ ਭਾਈ

ਸਹਸ ਬਦਨ ਤੁਮਹਰੋ ਜਸ ਗਾਵੈ

ਅਸ ਕਹਿ ਸ਼੍ਰੀਪਤਿ ਕਂਠ ਲਗਾਵੈ

ਸੰਕਦਿਕ ਬ੍ਰਹਮਾਦਿ ਮੁਨੀਸਾ

ਨਾਰਦ ਸਾਰਦ ਸਹਿਤ ਅਹੀਸਾ

ਜਮ ਕੁਬੇਰ ਦਿਗਪਾਲ ਜਹਾਁ ਤੇ

ਕਵਿ ਕੋਬਿਦ ਕਹਿ ਸਕੇ ਕਹਾਁ ਤੇ

ਤੁਮ ਉਪਕਾਰ ਸੁਗ੍ਰੀਵਹਿਂ ਕੀਹਨਾ

ਰਾਮ ਮਿਲਾਯ ਰਾਜ ਪਦ ਦੀਹਨਾ

ਤੁਮਹਰੋ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਭੀ਷ਣ ਮਾਨਾ

ਲੰਕੇਸ਼੍ਵਰ ਭਏ ਸਬ ਜਗ ਜਾਨਾ

ਜੁਗ ਸਹਸਤ੍ਰ ਜੋਜਨ ਪਰ ਭਾਨੁ

ਲੀਲਯੋ ਤਾਹਿ ਮਧੁਰ ਫਲ ਜਾਨੂ

ਪ੍ਰਭੁ ਮੁਦ੍ਰਿਕਾ ਮੇਲਿ ਮੁਖ ਮਾਹੀ

ਜਲਧਿ ਲਾਂਘਿ ਗਏ ਅਚਰਜ ਨਾਹੀਂ

ਦੁਰਗਮ ਕਾਜ ਜਗਤ ਕੇ ਜੇਤੇ

ਸੁਗਮ ਅਨੁਗ੍ਰਹ ਤੁਮਹਰੇ ਤੇਤੇ

ਰਾਮ ਦੁਆਰੇ ਤੁਮ ਰਖਵਾਰੇ

ਹੋਤ ਨ ਆਜਣਾ ਬਿਨੁ ਪੈਸਾਰੇ

ਸਬ ਸੁਖ ਲਹੈ ਤੁਮਹਾਰੀ ਸਰਨਾ

ਤੁਮ ਰਕਿ਷ਕ ਕਾਹੂ ਕੋ ਡਰਨਾ

ਆਪਨ ਤੇਜ ਸਮਹਾਰੋ ਆਪੈ

ਤੀਨੋਂ ਲੋਕ ਹਾਁਕ ਤੈ ਕਾਁਪੈ

ਭੂਤ ਪਿਸ਼ਾਚ ਨਿਕਟ ਨਹਿਂ ਆਵੈ

ਮਹਾਵੀਰ ਜਬ ਨਾਮ ਸੁਨਾਵੈ

ਨਸੈ ਰੋਗ ਹਰੈ ਸਬ ਪੀਰਾ

ਜਪਤ ਨਿਰੰਤਰ ਹਨੁਮਤ ਬੀਰਾ

ਸੰਕਟ ਤੈ ਹਨੁਮਾਨ ਛੁਡਾਵੈ

ਮਨ ਕ੍ਰਮ ਬਚਨ ਧਿਆਨ ਜੋ ਲਾਵੈ

ਸਬ ਪਰ ਰਾਮ ਤਪਸਵੀ ਰਾਜਾ

ਤਿਨਕੇ ਕਾਜ ਸਕਲ ਤੁਮ ਸਾਜਾ

ਔਰ ਮਨੋਰਥ ਜੋ ਕੋਈ ਲਾਵੈ

ਸੋਈ ਅਮਿਤ ਜੀਵਨ ਫਲ ਪਾਵੈ

ਚਾਰੋਂ ਜੁਗ ਪਰਤਾਪ ਤੁਮਹਾਰਾ

ਹੈ ਪਰਸਿੱਦਿੱਧ ਜਗਤ ਉਜਿਯਾਰਾ

ਸਾਧੁ ਸੰਤ ਕੇ ਤੁਮ ਰਖਵਾਰੇ

ਅਸੁਰ ਨਿਕੰਦਨ ਰਾਮ ਦੁਲਾਰੇ

ਅ਷ਟ ਸਿਦ੍ਧਿ ਨੌ ਨਿਧਿ ਕੇ ਦਾਤਾ

ਅਸ ਬਰ ਦੀਨ ਜਾਨਕੀ ਮਾਤਾ

ਰਾਮ ਰਸਾਯਨ ਤੁਮਹਰੇ ਪਾਸਾ

ਸਦਾ ਰਹੋ ਰਘੁਪਤਿ ਕੇ ਦਾਸਾ

ਤੁਮਹਰੇ ਭਜਨ ਰਾਮ ਕੋ ਪਾਵੈ

ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਦੁਖ ਬਿਸਰਾਵੈ

ਅਂਤਕਾਲ ਰਘੁਵਰਪੁਰ ਜਾਈ

ਜਹਾਁ ਜਨਮ ਹਰਿਭਕਤ ਕਹਾਈ

ਔਰ ਦੇਵਤਾ ਚਿਤ ਨਾ ਧਰਈ

ਹਨੁਮਤ ਸੇਇ ਸਰਬ ਸੁਖ ਕਰਈ

ਸੰਕਟ ਕਟੈ ਮਿਟੈ ਸਬ ਪੀਰਾ

ਜੋ ਸੁਮਿਰੈ ਹਨੁਮਤ ਬਲਬੀਰਾ

ਜੈ ਜੈ ਜੈ ਹਨੁਮਾਨ ਗੋਸਾਈਂ

ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਗੁਰੁਦੇਵ ਕੀ ਨਾਈਂ

ਜੋ ਸਤ ਬਾਰ ਪਾਠ ਕਰ ਕੋਈ

ਛੂਟਹਿ ਬੰਦਿ ਮਹਾ ਸੁਖ ਹੋਈ

ਜੋ ਯਹ ਪੜੈ ਹਨੁਮਾਨ ਚਾਲੀਸਾ

ਹੋਯ ਸਿਦ੍ਧਿ ਸਾਖੀ ਗੌਰੀਸਾ

ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਸਦਾ ਹਰਿ ਚੇਰਾ

ਕੀਜੈ ਨਾਥ ਹ੃ਦਯ ਮਹ ਡੇਰਾ

।। ਦੋਹਾ ।।

ਪਵਨ ਤਨਯ ਸੰਕਟ ਹਰਣ, ਮੰਗਲ ਮੂਰਤਿ ਰੂਪ ।

ਰਾਮ ਲਖਨ ਸੀਤਾ ਸਹਿਤ, ਹਰਦਯ ਬਸਹੁ ਸੁਰ ਭੂਪ ॥